Coschap Thoraxchirurgie: alsof je in een medische serie zit…

Inmiddels ben ik begonnen aan mijn coschap bij de thoraxchirurgie. Het coschap is verdeeld in een week op zaal en drie weken op OK. Tijdens mijn eerste week op OK stond ik ‘s ochtends steriel aan tafel bij een CABG, oftewel een bypass operatie. Ik mocht met een pincet de vene vasthouden die een half uur daarvoor uit het onderbeen was gehaald. Met een kleine luchtblazer hield ik de opening voor de anastomose open. En tot slot mocht ik de huid dichthechten. Een hele leerzame ervaring. Maar het meest indrukwekkende van die ochtend moest nog komen…

Tijdens de koffiepauze kregen we het bericht dat een patiënt onwel was geworden op de hartkatheterisatiekamer. Hij zou een hartkatheterisatie krijgen om een beeld te krijgen van de mate van vernauwing van zijn kransslagaders. Net voordat het onderzoek zou starten belande de patiënt in een reanimatie setting. Het hart kreeg niet meer genoeg zuurstof. De medewerkers startten de reanimatie op. Vanwege de grote verdenking op een volledige afsluiting van een of meer coronairen werd de patiënt al reanimerend overgebracht naar onze OK. In de tussentijd had de anesthesioloog alles gereed gemaakt voor de intubatie en narcose en hadden de operatieassistenten alle instrumentaria en afdekdoeken klaargezet.

Toen de patiënt eenmaal op de OK was werd de reanimatie natuurlijk voorgezet. De zorgmedewerkers wisselden elkaar erg systematisch af. Ondertussen werden infusen geprikt en werd de patiënt gepoetst met alcohol. De OK-assistenten legden de steriele doeken over de patiënt en zorgden dat de chirurgen de juiste steriele jassen en handschoenen kregen. Middels een speciale zaag werd het sternum geopend waarna een van de thoraxchirurgen met zijn hand in de borstkas de reanimatie voortzette. De andere thoraxchirurg maakte het hart gereed om aangesloten te worden op de hart-long machine.

Toen het hart was aangesloten kon de bypass operatie beginnen. Uiteindelijk zijn er vijf omleidingen geplaatst. Dit geeft goed aan dat het hart in een bijzonder slechte staat was. Na de operatie is de patiënt naar de intensive care gebracht. Twee dagen na de operatie was de patiënt nog afhankelijk van het beademingsapparaat. Mocht de patiënt ontwaken dan is het vooral de vraag in welke staat dat zal zijn. De kans op hersenschade is na een reanimatie natuurlijk aanwezig.

En zo eindigde een relatief rustige ochtend in een hele indrukwekkende situatie waarin ik zag dat een grote groep zorgmedewerkers goed en snel samenwerkten om de situatie zo succesvol mogelijk te laten verlopen.