Eerder nam ik jullie mee tijdens de eerste week van mijn allereerste coschap. Inmiddels zijn we alweer acht weken verder en neem ik jullie mee tijdens de laatste week van mijn allereerste coschap. Ik heb in de tussentijd vier weken op de afdeling van de interne gestaan, vervolgens nog een week op de cardiologie en een week op de long. De laatste drie weken van mijn coschap staan in het tegen van de polikliniek interne geneeskunde, waar ik mijn eigen patiënten zie onder supervisie van de internisten.
Maandag
Het is een rustige week op de polikliniek. Er zijn veel congressen en het is herfstvakantie, waardoor een aantal internisten afwezig zijn. Daarom heb ik vandaag gebruikt om een dag mee te kijken op een polikliniek waar we normaal gesproken niet mee kijken: de geriatrie. Ik kijk mee met een van de geriaters tijdens zijn ochtendspreekuur, waar we patiënten zien die bijvoorbeeld veelvuldig gevallen zijn, een te hoge bloeddruk hebben of geheugenproblemen hebben. In de middag gaan we even langs bij de ouderenkliniek, een soort verzorgingstehuis in het ziekenhuis, waar we met de dienstdoende arts overleggen over de patiënten die opgenomen liggen. De rest van de middag hebben we nog een klein stukje spreekuur en hebben we consulten op verschillende afdelingen. Zo lopen we bij een patiënt op de interne geneeskunde langs, om te beoordelen of deze een delier heeft. Het is een goed gevulde dag, maar vooral ontzettend leuk. De belangrijkste tip die ik je kan geven voor je coschap: maak je eigen opleiding. Als je een dag niets te doen hebt, probeer dan iets voor jezelf te regelen waar je geïnteresseerd in bent. Over het algemeen vinden artsen het alleen maar leuk als je interesse toont in hun specialisme en zullen ze dit helemaal prima vinden!
Dinsdag
Dinsdagochtend staat de overdracht in het teken van mijn referaat, waarin ik een soort ‘eindpresentatie’ houd voor de internisten, arts-assistenten en andere coassistenten. Het onderwerp van het referaat mochten wij zelf kiezen, zolang het maar aansluit op de interne geneeskunde. Een goede tip is om het onderwerp en het wetenschappelijke artikel dat je gebruikt te laten controleren door een van de internisten, die vinden dit vaak helemaal niet erg om te doen. Het kan soms namelijk best moeilijk zijn om te beoordelen of een artikel geschikt is, vooral als je nieuw bent in het vakgebied. De rest van de dag heb ik het rustig en heb ik de tijd om mijn casussen voor de mondelinge toets van farmacotherapie te verzamelen.
Woensdag
Woensdagochtend staat er een patiënt bij mij en de internist-nefroloog ingedeeld. Ik zie de patiënt eerst, voer een anamnese en volledig lichamelijk onderzoek uit en noteer al mijn
bevindingen. Daarna draag ik de patiënt over aan de specialist en deel ik mijn differentiaaldiagnose en het mogelijke beleid. Vervolgens zien we samen de patiënt nog een keer, waarbij de specialist nog even samenvat wat ik haar heb verteld en wat wij denken dat we moeten doen wat betreft beleid. Na afloop krijg ik nog de kans om vragen te stellen en om feedback te vragen. Hier leer je super veel van!
Donderdag
De donderdag is voor mij een echte meekijk-dag. De ochtend kijk ik mee met het osteoporose spreekuur van een van de verpleegkundig specialisten, waarin ze me veel uitlegt over het ziektebeeld en hoe haar werk eruitziet. Probeer zeker om tijdens je coschappen een aantal keer mee te kijken bij de verpleegkundigen, ze kunnen je ontzettend veel leren. Ook leggen verpleegkundigen vaak zulke ziektebeelden heel helder uit aan hun patiënten, iets waar wij als artsen in spé ook zeker iets van kunnen leren. De middag staat voor mij in het teken van de oncologie, ik mag meekijken bij het spreekuur van een van de oncologen. Dit is een pittige middag, die voor een groot deel in het teken staat van slecht nieuwsgesprekken. We sluiten de dag af met een multidisciplinair overleg over de palliatieve zorg.
Vrijdag
De vrijdag is de allerlaatste dag van mijn coschap interne geneeskunde. Het voelt heel gek dat mijn eerste coschap er echt bijna op zit. Ik heb er ontzettend van genoten en ook heel veel geluk gehad dat ik in zo’n leuk ziekenhuis geplaatst ben, waar ik niet ‘een van de vele coassistenten’ was en waar ik heel veel zelf heb mogen doen. Desondanks is het ook wel een fijn gevoel dat het er bijna op zit, dat betekent namelijk maar één ding: vakantie! Op mijn laatste dag mag ik nog twee patiënten zien, samen met de arts-assistent van de poli, en dan zit de dag er alweer op. Ik heb mijn allereerste coschap overleefd!